Wanneer honden alles zouden verstaan wat je zegt, zouden ze regelmatig bedenkelijk kijken. Bijvoorbeeld bij het aankondigen van een maand zomervakantie aan de Franse Côte d’Azur. Dat is erg leuk voor mensen. Plouf echter heeft soms wat gemengde gevoelens bij vakanties. Maar goed, ze wil niet dat ik ergens heen ga zonder haar. Daarnaast geldt dat ze als hulphond sowieso altijd mee moet. Op vakantie gaan is immers onderdeel van haar werk, haar baan.
Voorwaarden
Wil een vakantie leuk zijn, dan moet die voor Plouf aan een aantal voorwaarden voldoen. Ten eerste wil ze altijd bij mij zijn, overal. Ten tweede moet de reis niet te lang duren, zeker niet als er een auto aan te pas komt. Plouf vliegt liever. Ten derde moet het niet te warm zijn op de plaats van bestemming, het liefst onder 20 graden Celsius. En ten vierde, en dat is een harde eis: er moet water zijn om in te zwemmen. Sneeuw om in te rollen is het enige acceptabele alternatief. Plouf is best wel een beetje een verwend beest, maar goed, ze geeft er ook veel voor terug.
Plouf is een hulphond dus aan voorwaarde nummer één wordt per definitie voldaan. De tweede voorwaarde werd tijdens deze zomervakantie ook ingewilligd. Transavia bracht ons van Rotterdam naar Toulon-Hyères. Plouf had een plek op de eerste rij in de cabine en toen we de kust van de Middellandse Zee naderden, zat ze nieuwsgierig naar buiten te kijken, naar dat aanlokkelijke water en naar de eilandengroep van Hyères, onze eindbestemming. Plouf heeft inmiddels heel wat gevlogen, naar verschillende landen. Ze blijft het een vreemd verschijnsel vinden, maar ze is er vrij relaxed onder. Na het landen konden we rustig wandelend naar de haven de benen en de poten strekken, om daarna met de boot vanaf Hyères de oversteek te maken naar Île du Levant.
Het invullen van voorwaarde nummer drie bleek wat lastiger. Het was de hele vakantie erg warm in Zuid-Frankrijk. Iedere dag steeg het kwik tot 30 graden of hoger. Dan moet je echt oppassen met een hond. Plouf heeft een dikke vacht en zoekt het liefst de schaduw op. Bij aankomst in de haven van het eiland wilde ze gauw de berg op om daarna lekker bij te komen van de reis voor de airco in de huiskamer. De weg naar het huis weet ze wel, ieder jaar weer. En ze weet ook dondersgoed wat de beste plekjes zijn in de salon of de slaapkamers om maximaal te genieten van de verkoelende airco’s.
Brandende zon
Deze zomervakantie kwam het er op neer dat we vroeg in de ochtend een kleine ronde liepen, voordat de zon echt begon te branden. Rond het middaguur werd er een heel klein stukje gewandeld in de schaduw van de bomen, op plekken waar de paden niet te heet waren voor de pootjes. Aan het eind van de middag gingen we steevast naar zee om er uitgebreid te plonzen en te zwemmen. Dat was voorwaarde nummer vier.
Zodra de zon uiteindelijk achter de kust en de bergen verdween, kwam Plouf naar buiten om rustig op het terras te liggen met een prachtig uitzicht over de Middellandse Zee. Dan brak ook het moment aan om naar een restaurant te gaan, of naar een terras, of vrienden te ontvangen. Plouf was er altijd bij.
Enge beesten
Plouf vond niet alles even leuk aan deze vakantie. Op de tweede dag lag er ineens een grote en dikke slang vlak bij de voordeur te zonnen. Plouf heeft het niet zo op slangen dus dit vond ze helemaal niet leuk. De slang was een paar uur later weer vertrokken maar dagenlang wilde Plouf niet meer door de voordeur naar buiten.
Dezelfde avond liep ze los op een zandpad, een paar meter bij mij vandaan, in het donker. Ineens begon ze te blaffen, hetgeen heel zeldzaam is. Ik liep naar haar toe en zag dat ze oog in oog stond met een wild zwijn. Heel toevallig kwam er net een auto aanrijden met de lichten aan, waardoor het zwijn vluchtte. In de weken erop zijn we nog vier keer wilde zwijnen tegengekomen, ook met jongen. Plouf liep veiligheidshalve voortaan aan de riem in het donker. Eén keer kwam een zeug met jongen op nog geen twee meter voor ons langs terwijl ik Plouf had opgetild om haar te beschermen.
Middellandse Zee
Het draaide bij Plouf vooral om de zee. De hele tijd zat ze te wachten op het uitgebreide zwemmoment aan het einde van de dag. Soms mocht ze tussendoor mee op de boot, gewoon de zee op of gezellig naar het naastgelegen eiland Port-Cros. Een boottocht ging altijd gepaard met een duik in het zoute water. Af en toe ging ze zelfs twee keer op een dag naar zee. Slapen, eten, drinken, zwemmen … een echte golden retriever vakantie.
Nice
Na bijna vier weken vertrokken we naar Nice om wat dagen op het vasteland door te brengen alvorens van daar een vlucht terug te nemen naar Schiphol. Een taxirit van Hyères naar het oude centrum van Nice duurt bijna twee uur en ik wist al dat Plouf daar niet heel blij mee zou zijn. Maar ze had geluk met de taxi. Er werd een luxe Mercedes-van voorgereden die ook ingezet wordt voor de ontwerper van Prada en zijn honden. Op en tussen de lederen banken was er volop ruimte voor Plouf en als een diva liet zij zich gedwee vervoeren naar de stad.
In het hotel hingen portretten van honden aan de muur, en Plouf was er meer dan welkom. De plek voor de airco had ze ook hier heel snel gevonden. In Nice was het nog warmer dan op het eiland. Dat betekende dat we niet zo vaak de stad in zijn gegaan als ik had gewild en dat we de geplande trip naar Monaco achterwege hebben gelaten. Het was te warm voor haar.
In Frankrijk wordt er ieder jaar een top samengesteld van de meest hondvriendelijke steden. Lille staat al twee jaar op rij op nummer één terwijl Nice al twee keer op nummer twee staat. Het is wel wat vreemd. In het centrum is geen stukje groen te vinden voor honden en met veel tegenzin plaste Plouf uiteindelijk maar op de stoep. In het openbaar vervoer zijn honden verboden, tenzij ze in je tas passen. Bij veel restaurants hing een sticker met ‘verboden voor honden’.
Hondenstrand
Wat wel fantastisch is, langs de fenomenale en beroemde Promenade des Anglais, is het hondenstrand Plage de Lenval. Aan de zeven kilometer lange boulevard is een stuk kiezelstrand gereserveerd voor honden. Er zijn zelfs douches met zoet water en drinkkranen voor de viervoeters. Alle honden zijn er welkom, en afhankelijk van het ras, mogen ze los, moeten ze aangelijnd zijn of zelfs met een muilkorf verblijven. Plouf en ik zijn er iedere ochtend geweest om langdurig en heerlijk samen te zwemmen. Ze had daar heel veel speelkameraadjes.
Eén van hen was Selma, een Franse golden retriever die nooit wilde zwemmen, totdat ze Plouf leerde kennen. Het enige nadeel van dit strand is dat het een flink stuk uit het centrum ligt. Drie kwartier heen en drie kwartier terug over dat warme asfalt lopen wilde ik Plouf niet aandoen dus we hebben de tram genomen. Lijn 2 stopte bij het hotel én voor het strand (halte Magnan). Plouf is een grote hond en past zeker niet in een tas maar als hulphond mocht ze gewoon met mij mee de tram in. Voordat we begonnen aan de terugreis heb ik haar wel iedere keer goed afgedroogd om overlast voor medepassagiers te voorkomen.
Zwemmen
Bij het woordje ‘vakantie’ gaan de oren van Plouf niet omhoog. Bij het woord ‘zwemmen’ wel degelijk. Ik zorg dus voor vakanties waarbij we het allebei naar de zin hebben, vakanties waarbij ‘zwemmen’ tot de dagelijkse woordenschat hoort.
Meer foto’s van Plouf zijn te zien op haar Instagram account.